القاهِرُ :
یعنی مقهورکننده وقهّار . قهّار صیغه مبالغه آن است . بمعنی شکننده کردن هرگردن کشی با انواع رنج وخواری . به هر صورت تفوّق دارنده بر هر چیزی و تسلط بر جبابره و قرار دهنده فرمان بر هر احدی به موت ، که هیچ آفریده را طاقت امتناع از فرمان او نیست .
جهت غلبه و تفوّق بر همگنان به دنبال هر نماز 306 بار بگویند .
چون برابر ظالمی آیِه «هُوَ القاهِرُ فَوقَ عبادِه» را تا آخر بخوانند ، از وی متضرر نشوند .
بسیار گفتن این اسم و «یا قَهّار» حب دنیا را از دل بردارد . و برای مبارزه با نفس اماره خوانده شود
در محاق ماه آخر شب گویند «یا قاهِرُ یا قَهّارُ یاذاالبَطشِ الشَدید انتَ الذی لایُطاقُ اِنتِقامُهُ» و نفرین بر دشمن کند فنا شود .
امام رضا علیه السلام فرموده اند: هر کس که بسیار گوید این اسم « یا قََهّار» را خدای تعالی غم ورنج وزحمت دنیا از دل وی بردارد وبر نفس خود غا لب آید
هر که میان فرض و سنت نماز جمعه بر نیت قهر دشمن صد (100) بار بخواند خصمان وی مقهور شوند وصفای باطن او را حاصل آید و در معنی بردل او گشاده گردد .